کاشآسمان حرف کویر را می فهمید و اشک خود را نثار گونه های خشک کویر می کرد.

کاشدل ها آنقدر خالص بودند که دعاها قبل پایین آمدن دست ها مستجاب می شدند.

کاشمهتاب با کوچه های تاریک شب آشناتر بود.

کاشبهارآنقدر مهربان بود که باغ را به دست خزان نمی سپرد.

کاشدر قاموس غصه ها "شکوه لبخند در معنی داغ اشک گم نمی شد.

کاشمرگ معنای عاطفه را می فهمید کاش کاش کاش.................................

 

     

نوشته شده در سه شنبه 10 مرداد 1398برچسب:,ساعت 21:24 توسط sahar| |